“Jan? Jan? JAAAAAAAAAAN! Oh nee, Jan.” Niemand deed iets. Niemand kon iets doen. “JAAAAAAAAAN! JAAAAN. Jan. Jantje.” Jan sprong en weg was-ie. Daar stond ik dan, aan de rand van de fontein op het Hofplein. Ik heb de hele dag gelachen alsof ik een Rotterdammer was. Wat een abrupt einde van zo’n mooi feest. Hij sprong… We zouden samen buikspek gaan eten Jan.

Jan Boskamp en ik. Het had zo mooi kennen lopen te wezen. Eerst naar De Kuip, vervolgens naar het Hofplein om het kampioenschap van Feyenoord te vieren (bier drinken), dan naar Oss voor een barbecue (nog meer bier drinken), slapen en op maandag naar de Coolsingel (weer bier drinken). Waarom moest je nou zo nodig springen? Belofte maakt schuld, dat klopt. Maar nu viel alles wel heel letterlijk in het water.

Dan maar samen met een Ajacied

Ik had de buikspek al gemarineerd Jan. Niet in een pekelbad, maar met sojasaus, rijstwijn, knoflook en bruine suiker. En daar heeft het stuk vlees de hele nacht in gestaan. Langer zou niet lekker zijn, ik kon dus echt niet op je wachten. Sorry Jan. Dus heb ik Kees, m’n broer, uitgenodigd. Sorry Kees. Je was tweede keus. Maar wel een waardige vervanger, ook al ben je voor Ajax, want ik weet dat je van vlees houdt.

Meer voor mannen

De briketten loeiheet, de wijn koud. De bereidingswijze in onze kop gestampt, zodat we indruk konden maken op onze vrouwen. Een zoutkorst erop en garen maar. Een dik uur later konden we eten. Kees en ik althans. Onze prinsessen vonden het ‘te vet’. Hoor je het ze al zeggen? Op zo’n semi-zeurderig toontje. “Mooi”, reageerden we binnen twee seconden. Niet teleurgesteld, maar blij. “Meer voor ons.”

Laagjes

Het is de kunst om buikspek op de goede manier te eten. Welja, kunst… het is niet zo moeilijk. Het vlees is opgebouwd in laagjes, en die moet je allemaal tegelijk in je mond zien te krijgen. Het gemarineerde malse vlees, het sappige vet én de knapperige zwoerd. Is te doen, niet? Het is de kunst van grote happen nemen. Kees en ik hebben er lekker van gesmuld op één van de eerste mooie bbq-avonden van het jaar. En die komen er nog genoeg. Lekker lopen te braaien zou ik zeggen.

Ted

Feyenoord is toch allang kampioen? Klopt, maar even daarna is m’n tweede zoon Ted geboren. Hierdoor heeft dit verhaal ietwat vertraging opgelopen. Ted is voor Ajax trouwens en zal dus nooit dikke vrienden worden met Jan, met wie het weer goed gaat.